Valle de Viñales (deel 2)

...Na de honkbalwedstrijd gingen we weer naar huis en belandden Reimer en ik in de kroeg. Onder het genot van een lekkere cocktail bespraken we de dag. Aangezien het nog een uurtje zou duren voor het diner klaar zou staan, besloten we alle cocktails van de menukaart te proberen. En dat waren er nogal wat kan ik je vertellen! Een uur, heel veel cocktails, verkrampte lachspieren en een blauwe tong later, liepen we weer naar huis om te gaan dineren. Onze peetvader vond ons heel grappig en zei steeds dat we heel oud zouden worden omdat we zo vrolijk waren. (tenminste.. we dachten dat hij dat zei).

22 september: Strand
Na een brak ontbijtje gingen we op weg naar Cajo Jutias. Een van de prachtige stranden in de buurt. Onze taxi haalde ons op en reed ons door bergen en onherbergzaam gebied naar een klein dorpje met en strandtent, wat stoelen, palmbomen en water. Heel veel water. Kraakhelder water. Als je weer even googled op 'palmenstrand' of 'bounty island' krijg je precies het plaatje war wij waren. Je kon tot wel 50 meter verderop nog steeds de bodem zien en het water had een heerlijke temperatuur.
Overal liepen er mannen rond die ons cocktails bleven brengen voor 2 CUC (ong. 1,40 euro). Strand, zon, palmbomen, zee, cocktails. Het ideale leven.
Oh nee.. toch niet.. vergeten in te smeren. Eind van de middag dus zo rood als een kreeft weer in de taxi terug naar huis.

Eenmaal thuis kregen we weer een glaasje rum en hebben we met Pedro, de opa en de vader van Maylin op de veranda gezeten en zaken over het leven besproken. Zij spraken geen Engels en wij geen Spaans dus praten we volledig langs elkaar heen maar kwamen we met handgebaren een heel eind.

Na het avondeten stond er een potje domino op het programma, typisch Cubaanse activiteit. We hadden de eer om te mogen spelen tegen de kampioen van Vinales: een 60 jarige man met een alcoholprobleem die toevallig de vader van Maylin is. Reimer en ik dachten dat we wel wisten hoe we moesten dominoën (de 3 aan de 3, de 5 aan de 5 etc.). Helaas spelen ze daar met iets andere stenen. Het gaat daar tot aan de 9 en speel je in teams. Als complete leken begonnen we aan het spel en vormde ik een team met Pedro en Reimer met de vader van Maylin. Pedro dacht dat ik het spel snapte en probeerde naar mij te seinen wat voor stenen hij had. Helaas begreep ik zijn signalen niet en blufte ik maar wat. Iedere keer als Reimer of ik aan de beurt waren, deden we alsof we heel hard nadachten en maakten we allerlei geluidjes alsof we precies wisten wat we deden. Onderling bespraken we in het Nederlands met elkaar wat we hadden liggen en wat de regels nu eigenlijk waren. Na een paar potjes hadden we het toch aardig onder de knie en begonnen we wat te winnen. De nadenk-geluidjes veranderde in triomferende geluidjes, we begonnen het te snappen!
Na een paar potjes en wat glazen rum werd de oude vent ineens niet lekker en moesten we noodgedwongen stoppen. Gelukkig niks ernstigs want de volgende morgen zat hij gewoon weer met een sigaar in zijn mond op de veranda.

23 september: Nederlanders in Cuba
Vandaag alweer de laatste dag in Vinales. Om stipt 8 uur zaten we aan het ontbijt aangezien we een actieve dag voor de boeg hadden en niet weer op het heetst van de dag actief wilden zijn. Vandaag stond een fietstocht op het programma. 2 Nederlanders op een fiets op zoek naar grotten en andere toeristische dingen. Dat kon alleen maar goed gaan..toch niet.
Ten eerste was mijn fiets kapot. Dat wil zeggen dat hij maar 1 versnelling had die het deed en dat het zadel zo laag stond dat ik last kreeg van mijn rug. Heuvel op en heuvel af zonder versnellingen in 25-30 graden is geen pretje.
Daarnaast waren de wegen zo slecht dat we continu uit moesten kijken voor diepe kuilen hobbels.
Tot slot was de zon toch zo heet dat we na één heuvel al kapot waren. Ik dacht dat mijn conditie best redelijk was..
Na een barre fietstocht kwamen we dan bij de Indian Cave. Dit scheen een van de mooiere grotten van Vinales te zijn dus zeker een kijkje waard. Het was inderdaad mooi. Een bootje voer ons door een grot waar de indianen zich vroeger schuil hielden en waar dus nog allerlei sporen van leven te zien was.
Na dit tochtje stapten we weer op de fiets en reden we verder door de valleien. Onderweg zijn we nog even gestopt om in een grot wat te gaan drinken en onze verdere reis te plannen.
We besloten terug te gaan naar het huis omdat het de verjaardag van Maylin was. In het enige winkeltje van Vinales hebben we een mooie verjaardagskaart voor haar gekocht en wat shampoo en badgel. Met behulp van Reimers boek 'Spaans voor dummies' hebben we een leuke Spaanse tekst geschreven. Ze was helemaal blij.

Na het avondeten kregen we nog een enorm stuk taart en werden de dominostenen en rum er weer bijgehaald. Na een paar potjes werd er ineens gebeld. Pedro vond het grappig om mij de telefoon te geven. Ik nam op en begon een gesprekje in het Spaans/Nederands/Engels. Het was een vrouw uit Cienfuegos die vroeg of we bij haar casa wilde komen slapen de volgende dag. Prima, hoefden we geen slaapplaats meer te regelen.
Na het telefoongesprek waarvan we allebei meer niet begrepen dan wel, speelden we nog wat potjes domino en kregen we Jagermeister als afscheid.

De volgende ochtend moesten we al om 6 uur weg om de bus naar Cienfuegos te pakken.

Het was een geweldige tijd met onze peetvader Pedro en peetmoeder Maylin, haar ouders en de opa en oma. Vinales was werkelijk prachtig en de mensen nog veel mooier!

Liefs, Bernadette