Toerist in eigen land

Hej hej!

Holy moly, ik zit hier al meer dan 2 maanden! Time flies.. en meer van dat soort clichés.
In mijn laatste verslag schreef ik voornamelijk over mijn avonturen buiten Zweden (reisje naar Estland). In dit verslag zal ik me meer bezig houden met wat er in Sverige gebeurt omdat dit nou eenmaal mijn thuisland – en het mooiste land ter wereld – is.

Op de dag dat ik mijn vorige verslag schreef, realiseerde ik me dat ik me meer moest verdiepen in Zweden. Dit heb ik dan ook meteen gedaan door diezelfde middag met Ali en Francesca naar het stadhuis te gaan. The City Hall is het bekendste gebouw van Stockholm waar ieder jaar het Nobeldiner (Nobel Banquet) en Nobelfeest worden gehouden. Het heeft een prachtige gouden zaal met allerlei mozaïeken, 24-karaatsgoud, afbeeldingen van de geschiedenis van Stockholm. Daarnaast konden we de 106 meter hoge toren beklimmen met een prachtig uitzicht over de stad. Aangezien ik hier in meer dan 2 maanden nog maar 3 keer regen heb gehad, was de lucht strak blauw en konden we kilometers ver kijken.

De volgende dag had ik een studyvisit aan de Trädgårdsstadskolan, een basisschool waar zowel kinderen met als zonder beperkingen in één klas zitten. De school bevindt zich op zo’n anderhalf uur van mijn huis en aangezien we er om 8 uur moesten zijn, stond de wekker om 5:30. Gelukkig ben ik een ochtendmens..
De school zelf was reuze interessant. Op basisscholen in Zweden hebben ze voor ieder vak wat gegeven wordt een andere (vak)docent maar worden sociale vorming/pedagogische vakken en taal door dezelfde docent gegeven. Een beetje zoals onze middelbare school met een mentor en vakdocenten. Aangezien er zoveel diverse kinderen in één klas zitten, heeft iedere groep een vaste onderwijsassistent om de hoofddocent te ondersteunen. Hier kan Nederland nog wat van leren.
Ik werd ingedeeld in groep 4.. Het oorspronkelijke plan was dat ik alleen zou komen kijken maar ik had geluk en trof een wiskundeles met een vriendelijke docent die mij graag in wilde zetten als extra docent. Dit was voor mij een perfecte manier om de kinderen (voornamelijk hun visie op dit soort klassen (inclusief onderwijs) en klasgenoten met beperkingen) te leren kennen. In de klas zaten 5 leerlingen met ADHD, 1 met een auditieve beperking waardoor de docent steeds in een microfoontje sprak, 6 leerlingen met dyslexie en 2 leerlingen uit het Midden-Oosten die amper Zweeds spraken.
De ochtend vloog voorbij en voor ik het wist, zat ik te lunchen met de special educator en school nurse/counselor. Al met al een erg leerzame ochtend. Jammer genoeg was dit ook meteen mijn laatste studyvisit.

En toen was het alweer vrijdagavond: tijd voor een feestje! We hadden met de huisgenoten afgesproken in de keuken te gaan zitten en gezellig een biertje te drinken. Dit was zo gezellig dat we besloten naar een club genaamd ‘Slakthuset’ te gaan. Ja, het is precies wat je denkt. Slakthuset betekent slachthuis en de club was een voormalig slachthuis waar ons dagelijkse biefstukje gemaakt wordt. Ergens aan de rand van Stockholm bevindt zich een verlaten industriegebied. Graffiti op de muren, ramen ingegooid, ingestorte daken en alleen het licht van de maan… De perfecte setting voor een underground club. Slakthuset heeft verschillende zalen en een rooftop. De zalen worden van elkaar gescheiden door plastic gordijnen (PVC strips) wat je echt het gevoel geeft in een slachthuis te zijn. De avond werd nog lang en we gingen nog lang niet naar huis..

Toen volgde een weekje studeren aangezien er weer een presentatie en paper gemaakt moesten worden.

Donderdag 1 oktober was die heisa weer voorbij en stond het volgende huisuitje gepland: Improphilia. Een van mijn huisgenoten, de Spaanse Markel, is zo grappig dat hij bij een komedie/improvisatiegroep genaamd ‘Improphilia’ zit. Je kunt dit heel goed vergelijken met de Lama’s aangezien de meeste spellen (de doventolk, de draaideur, de dierenwinkel, de gedachtenscène, alleen-maar-vragen-ronde, roetsjbaan, spel met de zoemer, etc.) worden nagedaan of een variant erop. Ieder seizoen hebben ze een paar shows in een café en komen er zo’n 50 mensen kijken, zo ook de huisgenoten van Forskarbacken 9.
Bij het laatste spel (3,2,1, IMPRO), moest iedereen in het publiek een zin op een papiertje schrijven en in een bak doen. De improphilisiasten begonnen een scene door een zin voor te lezen en zouden gaandeweg de scene steeds meer papiertjes pakken om vervolgens de zin in het gesprek te gooien. Vol verwachting wachtte iedereen natuurlijk tot zijn zin genoemd zou worden en stiekem hoopte iedereen dat zijn zin op een perfect/grappig moment gebruikt zou worden. Mijn hoop was al bijna vervlogen toen mijn zin niet genoemd werd en het einde naderde. De scène eindigde met een kat die doodging en zijn laatste woorden uitsprak: (doodse stilte) ‘It ain’t much if it ain’t Dutch’. YES.
De avond was één groot succes en ik heb zo’n 3x in mijn broek geplast van het lachen. Volgende week is de laatste show van het seizoen dus zijn we er natuurlijk weer bij.

Zaterdag 3 oktober stond er weer iets heel anders op het programma: de ijshockeywedstrijd tussen Djurgården Stockholm (DIF) en Malmö Redhawks. Via de ESN hadden we kaartjes geregeld en konden we dit spektakel van dichtbij bekijken.
Vanaf het moment dat de eerste spelers het ijs op kwamen tot de laatste speler het ijs verliet, werd en gezongen en geschreeuwd. Alleen voor DIF natuurlijk want erg sympathiek zijn de Zweden niet als het gaat om de hockeyleague. Toen DIF het ijs betrad, werd er gejuicht en geklapt en ging iedereen staan. Net toen ik wilde vragen of we hetzelfde ‘moesten doen’ bij Malmö werd mijn vraag al beantwoord door een luid boe-geroep en fluitconcert. Aangezien het stadion dicht is, gaf dit een oorverdovend lawaai.
De wedstrijd zelf was erg indrukwekkend. 3 helften van 20 minuten waarbij iedereen zich kapot werkt. Nu begrijp ik waarom iedereen zo onder de indruk is als ik zeg dat ik hier hockey. Ik moet voortaan maar zeggen dat het landhockey is i.p.v. ijshockey. Als je dacht dat botsingen en gevechten op het ijs een uitzondering waren, heb je het fout. Nu begrijp ik waarom iedereen zo’n dik uniform draagt. Nee, niet omdat het ijs zo koud is..
Met zo’n 6500 andere mensen en nog een stuk of 500 ‘kernsupporters’ stonden/sprongen we ‘onze’ club uiteindelijk naar de overwinning. DIF, DIF, DIF !

Begin je het verslag al saai te vinden? Jammer dan, er volgt namelijk nog meer!

Zondag 4 oktober stond Uppsala op het programma. Uppsala is de grootste studentenstad en een van de grootste steden van Zweden. Uppsala heeft een oppervlakte van 48 km2 (Breda heeft 84 km2) dus een dagbezoek was meer dan genoeg. Moet je nagaan dat Uppsala een van de grootste steden is.. Uppsala zelf is een mooi, pittoresk stadje met de grootste kathedraal van Scandinavië, veel jongeren, kroegjes, water, botanische tuinen en een mooie, oude bibliotheek. We begonnen de dag in de kathedraal, waar we precies op tijd aankwamen voor de zondagochtendmis van 11 uur. Aangezien Arfah (met islamitische achtergrond) nog nooit in een christelijke kerk was geweest, wilde ze graag eens zien hoe het eraan toe ging. We besloten daarom deel te nemen aan de mis. De kathedraal was niet alleen van buiten maar ook van binnen prachtig en het koor en orgelspel was zo overweldigend dat ik niet eens doorhad dat de mis in het Zweeds was. De rest (Arfah, Francesca en Waka) dacht dat ik het kon verstaan aangezien ik zo geconcentreerd zat te luisteren maar in werkelijkheid was ik de pracht en praal aan het bewonderen en was ik diep in gedachte verzonken. Dit was trouwens ook de eerste keer dat ik een voorganger (bisschop?) zijn speech zag geven in een van die huisjes/torentjes aan een paal.
Na de mis, besloten we verder te lopen door de stad en de botanische tuinen en het kasteel te bezoeken. Het kasteel was het lelijkste kasteel wat ik ooit heb gezien dus daar ga ik niet op in.
Aan het eind van de middag stond de bibliotheek op het programma. In deze bibliotheek bevindt zich de eerste bijbel ooit geschreven, de werken van Mozart en de eerste anatomieboeken. Dat was heel mooi om te zien.

Oke, nu ga ik tempo maken..

Het weekend van 10 en 11 oktober had ik weer een hockeytoernooi. Op zaterdag speelden we 2 wedstrijden en op zondag eentje. Aangezien ik tegen teams uit Göteburg, Lund en Åkersberga speel, hebben we niet iedere week een wedstrijd maar iedere maand een toernooi. In december en januari ga ik dus ook een weekend naar die steden  Aangezien indoor hier veel groter is dan outdoor, zijn de wedstrijden hier langer dan in NL: we spelen 2x 25 minuten i.p.v. 1x 20 min.
De wedstrijden op zaterdag gingen niet zo goed als die op zondag en dus geef ik alleen mijn eigen score weer: 10x gescoord in twee dagen en 2x MVP (most valued player) van de dag. Een mooie score denk ik zo! Aangezien niemand het nodig vond mij tijdens de wedstrijd te wisselen, ging ik zondagavond ontzettend moe en voldaan naar mijn bedje.

Vrijdag 16 oktober ben ik met Katja en Francesca naar Skansen geweest. Skansen is het grootste openluchtmuseum van Europa met typical Nordic animials zoals rendieren/elks, beren, wolven en de minder typische zoals zeehonden, zwijnen, bisons, uilen, schapen, koeien, papegaaien, pauwen, etc. Daarnaast is Stockholm uit de Viking-periode nagebouwd met kroegjes, huizen, glasblazerijen, winkeltjes, timmermanszaken, runenstenen, etc. Aangezien Skansen wat hoger ligt dan de rest van Stockholm, hadden we ook nu weer een mooi uitzicht over onze stad.

Vrijdag 23 oktober zat voor mij de eerste examenperiode erop en had ik eindelijk vrij. Dit vierde ik door, voor de verandering, een dagje weg te gaan. Drottningholm Palace, een van Bernadotte’s huizen, stond op het programma. Als bijna-naamgenoot van de koninklijke familie, moest dit er toch ooit van komen. Drottningholm is in de 1600’s gebouwd in opdracht van Queen Eleonora Hedvig en heeft veel weg van Versailles. Met een enorme tuin en een combinatie van Frans-Chinees interieur is dit paleis mooi genoeg om op UNESO’s werelderfgoedlijst te staan. Zeker een bezoekje waard!

Gisteren, 24 oktober, ben ik met Francesca en Ali naar Sigtuna geweest. Dit stadje is de oudste stad van Zweden en kreeg zijn stadsrechten in 976 na Chr. door Erik VI. Sigtuna is vooral bekend door de vele Vikingoverblijfselen: meer dan 30 runenstenen, 3 kerken die in de 11e eeuw zijn gebouwd, de oude haven en het oude marktplein.
Onvoorbereid reisden we af naar dit mooie dorpje, met het plan eerst even langs een infocentrum te gaan. Toen we bij de lokale kiosk om een plattengrond vroegen, werden we aangesproken door een oude man (eind 70). Hij kwam oorspronkelijk uit Amerika maar woonde al meer dan 55 jaar in Sigtuna (waar hij ooit als uitwisselingsstudent naartoe was gekomen). Hij was erg behulpzaam en leraar geschiedenis geweest en hij wilde ons maar al te graag over ‘zijn’ dorp vertellen. Zo kregen we ineens een privé rondleiding door een oude Amerikaan. Hij vertelde ons allerlei anekdotes over de verschillende ruïnes, kerken en de oude bibliotheek waar hij als 20-jarige altijd studeerde. Alles was nog precies zoals het 55 jaar geleden was dus je kon je helemaal inleven in zijn verhaal. Hoewel het dorpje erg prachtig was, was het hoogtepunt van de dag misschien nog wel dat de meneer dacht dat ik uit Amerika kwam omdat mijn Engels zo Amerikaans was.
Tja, ik moet toegeven dat denken en praten al wat makkelijker gaat in het Engels dan in het Nederlands maar dit was toch wel een groot compliment.

Tot slot: mijn eerste 15 studiepunten zijn binnen! Mijn ‘written exam’ en ‘oral exam’ zijn beiden met 28,5 van de 30 punten beoordeeld wat mij een A oplevert. Toch leuk…

Dit was het weer..

Många kramar,
Bernadette