Parijs van het oosten

Zo, ben ik weer! Het is alweer een tijdje geleden sinds ik jullie een verslag heb geschreven. Ik wilde jullie niet jaloers maken met het feit dat het bij mij WEL zomer is. De afgelopen dagen heb ik namelijk veel aan het strand gelegen en in het dorpje (Nha Trang)rondgelopen.
Maar wat deed ik daarvoor en wat doe ik nu?

7 juli 2012.
Ik ben nog in Hoi An en heb weer een vrije dag. Vincent en ik besluiten om vandaag een fiets te huren en door het stadje te fietsen en naar het strand te gaan. Meteen na het ontbijt lopen we naar buiten en worden we meteen van alle kanten benaderd of we sigaretten, souvenirs, eten/drinken wilden kopen of een fiets wilden huren. We huurden een fiets voor 30.000 VND (=ca. 1.10 euro) voor een hele dag. Ik vond het heerlijk om weer te fietsen en voelde me weer een Nederlander. Ik ging zo op in het fietsen dat ik Vincent vergat..Wat bleek: hij was zo'n 500 meter achter me en was erg bang. Hij vertelde me toen dat hij al in geen jaren meer had gefietst en eigenlijk nooit goed had leren fietsen..ik moest heeel hard lachen! Wat zag het er komisch uit; wiebelend en vloekend kwam hij amper vooruit. Hij was doodsbang in het verkeer aangezien de wegen in Vietnam erg druk zijn. Ik mocht niet bij hem in de buurt komen aangezien hij alle ruimte nodig had.
Het was zo'n 5 km naar het strand en we hebben er wel een uur over gedaan! Ik vond het hi-la-risch, Vincent niet..
Eenmaal op het strand waren we de (voor hem) traumatische fietstocht alweer vergeten. We gingen lekker zonnen en zagen af en toe een bootje of jetski voorbij komen. Toen ik die jetski zag, werd ik jaloers. Ik besloot even te informeren naar de jetskis bij het mannetje; 10 euro voor 15 minuten scheuren over het water, prima deal!! Nog geen 5 minuten later zat ik op de jetski klaar om over het water te scheuren. Het was echt super vet! Ik mocht hem zelf besturen en had de controle over het gas: we (ik achter het stuur, Vincent achterop) gingen dus de hele tijd kei en keihard :)

Op 8 juli vetrokken we met de trein naar Nha Trang. Ook deze treinreis duurde zo'n 12 uur, pfftt. Dit keer hadden we echter het grootste deel van de reis geen medepassagiers waardoor we lekker konden relaxen. Halverwege de reis kwam er 1 man bij ons in de coupe maar die sliep alleen maar (gelukkig).
Eenmaal in Nha Trang heb ik genoten van het strand, het zwembad, de zee en (iets te veel) van de zon. Na een dag was ik zo rood als een kreeft :(

Gisteren vertrokken Vincent en ik van het station in Nha Trang, op naar Saigon/Ho Chi Minh City/Parijs van het Oosten. Onze trein zou om 22:08 vertrekken. Vincent en ik wilde graag op tijd zijn dus waren we om 9 uur op het station. Al snel bleek dat onze trein een beetje (!) vertraging zou hebben. Om 22:30 vond ik wel dat hij erg veel vertraging had..Toen werd er iets omgeroepen: "Ladies and gentleman, the SE3 train to Saigon is delayed. It wil arrive at 23:30". NOOOOO! In nederland zeiken we al als een trein 5 minuten te laat is, laat staan anderhalf uur! Er zat niks anders op dan anderhalf uur lang bepakt en bezakt, op te kleine stoeltjes en in een te hete stationshal te wachten op onze SE3-trein.
Om 23:45 was de trein dan eindelijk op het station en konden we richting ons bedje. We waren Nha Trang nog niet uit of ik sliep al, ik was kapot..
Na 7 uur (onderweg had de trein blijkbaar nog meer vertraging gehad) kwamen we dan eindelijk aan in Saigon. Wat een stad! Het was 6 uur 's ochtends en mega druk; mensen, dieren, auto's, scooters, fietsers, winkels, etc..Gelukkig verlieten we de drukte en werden we naar ons hotel gebracht.

Eenmaal in het hotel konden Vincent en ik ons opfrissen en ontbijten voor we aan de stadstour gingen beginnen. Om 9 uur stonden we al weer klaar.
Vandaag heb ik al veel van Saigon gezien: het oorlogsmuseum, Notre Dame (kopie van die in Parijs), het postkantoor (oudste gebouw van de stad), het operagebouw en het museum van de revolutie.
Inmiddels weet ik waarom ze deze stad ook wel 'Parijs van het Oosten' noemen: in iedere straat is wel een 'Versace', 'Louis Vuitton', 'Prada', 'Armani' winkel te vinden. Dat wordt SHOPPEN! ;)

Dit was een (klein) verslagje over waar ik nu ben en wat ik de laatste dagen heb gedaan.
Ik spreek jullie snel!

Veel liefs en kusjes uit Vietnam!

PS: de foto's worden gemaakt door onze tourguide en door Vincent. Vincent zelf haat foto's dus daarom staat hij nooit op de foto ;)
PPS: De plek waar ik vrijwilligerswerk ga doen is bekend: Peace Village in Hanoi. Hier ga ik 2 weken lang werken met weeskinderen die lichamelijk en/of verstandelijk gehandicapt zijn. Ik zal met ze spelen, ze voeden, ze onderwijzen en naar bed brengen. Kortom; ik ga vadertje/moedertje spelen. Voor meer informatie kun je bij Google 'Peace Village Hanoi' intypen.